HPMC'nin su tutma kapasitesi ile viskozitesi arasındaki ilişki

HPMCsu tutma: yapı malzemelerinde, özellikle kuru harç üretiminde, selüloz eter yeri doldurulamaz bir rol oynar, özellikle özel harç (modifiye harç) üretiminde vazgeçilmez önemli bir parçadır. Suda çözünen selüloz eterinin harçtaki önemli rolü esas olarak üç yönü vardır, biri mükemmel su tutma kabiliyeti, ikincisi harcın kıvamı ve tiksotropisi üzerindeki etkisi ve üçüncüsü çimento ile etkileşimidir. Selüloz eterinin su tutma etkisi, bazın su emilimine, harcın bileşimine, harcın kalınlığına, harcın su gereksinimine ve sertleşen malzemenin priz süresine bağlıdır. HPMC'nin su tutma özelliği, selüloz eterinin çözünürlüğünden ve dehidratasyondan kaynaklanır. Selüloz moleküler zincirlerinin, çok sayıda yüksek oranda hidratlı OH grubu içermelerine rağmen, selüloz yapıları yüksek oranda kristalin olduğundan suda çözünmediği iyi bilinmektedir. Hidroksil grubunun tek başına hidratlama kapasitesi, moleküller arasındaki güçlü hidrojen bağlarını ve van der Waals kuvvetlerini ödemek için yeterli değildir. Bu nedenle, ikame ediciler moleküler zincirlere sokulduğunda, sadece hidrojen zincirlerini yok etmekle kalmaz, aynı zamanda bitişik zincirler arasındaki ikame edicilerin kama şeklinde birleşmesi nedeniyle zincirler arası hidrojen bağlarını da yok ederler. İkame ediciler ne kadar büyükse, moleküller arasındaki mesafe o kadar büyük olur. Hidrojen bağı yıkımının etkisi ne kadar büyükse, çözelti selüloz kafesinin genişlemesinden sonra girer ve selüloz eteri suda çözünür hale gelerek yüksek viskoziteli bir çözelti oluşturur. Sıcaklık yükseldiğinde, polimerin hidrasyonu zayıflar ve zincirler arasındaki su dışarı atılır. Su giderme yeterli olduğunda, moleküller bir araya toplanmaya başlar ve üç boyutlu bir jel ağı oluşturur.

Harcın su tutma özelliğini etkileyen faktörler arasında selüloz eter viskozitesi, ilave miktarı, parçacık inceliği ve servis sıcaklığı yer almaktadır.

Viskozite ne kadar yüksekseHPMC, su tutma performansı ne kadar iyi olursa. Viskozite, selüloz özelliklerinin önemli bir parametresidir. Günümüzde, farklı selüloz üreticileri selülozun viskozitesini belirlemek için farklı yöntemler ve aletler kullanmaktadır. Başlıca yöntemler arasında Haake Rotovisko, Hoppler, Ubbelohde ve Brookfield yer almaktadır. Aynı ürün için, farklı yöntemlerle ölçülen viskozite sonuçları büyük ölçüde değişir ve bazıları üssel olarak bile farklıdır. Bu nedenle, viskoziteyi karşılaştırırken sıcaklık, rotor vb. dahil olmak üzere aynı test yöntemleri arasında gerçekleştirilmelidir.

Genel olarak konuşursak, viskozite ne kadar yüksekse, su tutma etkisi o kadar iyidir. Ancak viskozite ne kadar yüksekse, selülozun moleküler ağırlığı o kadar yüksek olur, çözünürlüğü azalır, bu da harcın mukavemeti ve inşaat performansı üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir. Viskozite ne kadar yüksekse, harcın kalınlaştırıcı etkisi o kadar belirgindir, ancak ilişkiyle orantılı değildir. Viskozite ne kadar yüksekse, ıslak harç hem inşaatta, yapışma kazıyıcı olarak hem de alt tabakaya yüksek yapışma olarak o kadar viskoz olacaktır. Ancak ıslak harcın yapısal mukavemetinin artması kendi başına yardımcı olmaz. İnşaat sırasında, sarkma önleyici performans performansı belirgin değildir.